Data publikacji:

Słonecznica - pielęgnacja, jaka ziemia, kwitnienie, rodzaje 

Słonecznica jest drobną byliną sukulentową. Występuje także pod nazwą przypołudnik. Dla słonecznicy charakterystyczne są jej kwiaty, które otwierają się tylko w słoneczne dni. Warto wiedzieć, jak uprawiać słonecznicę i jaka ziemia będzie odpowiednia do jej uprawy. Jakie rodzaje słonecznicy sprawdzą się do uprawy w domu? Kiedy roślina kwitnie? Na te pytania znajdziesz odpowiedzi w poniższym opracowaniu. 
rośliny

Słonecznica - uprawa 

Słonecznica to niewielka roślina, która dorasta do 20 cm wysokości. Pochodzi z Afryki Południowej. Tworzy rozrastające się kępy, które mogą mieć nawet 30 cm szerokości. Jej liście są wałeczkowate i mięsiste. Gęsto porastają płożące się pędy. Są zielone lub szarozielone. Słonecznica dobrze czuje się w zacisznym i słonecznym środowisku. Jako sukulent dobrze znosi upały. Słonecznica jak to sukulent nie toleruje nadmiaru wody. W klimacie umiarkowanym rozmnaża się w sposób wegetatywny, zatem przez podział pędów, które łatwo się ukorzeniają.    

Jaka ziemia do słonecznicy będzie odpowiednia? 

Wiele osób zastanawia się, jaka ziemia do słonecznicy będzie odpowiednia? Otóż podłoże pod uprawę powinno być lekkie i przepuszczalne. Warto dodać do niego gruby piasek lub żwir. Gleba powinna mieć odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Można zdecydować się na gotową mieszankę przeznaczoną do sukulentów. Gotowa ziemia do kaktusów i sukulentów zawiera odpowiednią dawkę składników odżywczych, mikro i makroelementów potrzebnych do wzrostu. Podłoże wieloskładnikowe ma pH w granicach od 5,8 do 6,8, co odpowiada potrzebom słonecznicy. Na pewno zastosowanie takiej ziemi jest wygodniejsze, bo nie trzeba przygotowywać mieszanki samodzielnie. 

Słonecznica - pielęgnacja 

Słonecznicę można sadzić między kamieniami, na skalniakach i murkach kwiatowych. Dobrze wygląda także na rabatach. Nie jest wymagająca, jeśli chodzi o pielęgnację, gdyż jest odporna na suche warunki. Można sadzić ją także w skrzynkach i donicach i wystawiać na balkonach czy też tarasach. Słonecznica nie potrzebuje częstego podlewania, gdyż ma zdolność do gromadzenia wody w liściach i pędach. Niektóre odmiany słonecznicy zwłaszcza gatunku Delosperma Cooperii należy zabezpieczać na zimę. Do okrycia można stosować chociażby stroisz. Słonecznicę można zasilać nawozem do sukulentów. Nawóz do sukulentów wymaga rozcieńczenia z wodą. Na 10 ml potrzeba 1 litr wody. Roztworem sukulenty podlewa się co 3 tygodnie, a w okresie kwitnienia co 10 dni. Płynne nawozy posiadają dozownik, dzięki temu można odmierzyć odpowiednią dawkę nawozu.

Słonecznica - kwitnienie  

Słonecznica kwitnie późną wiosną w maju lub czerwcu. Okres kwitnienia słonecznicy trwa aż do późnej jesieni. Roślina rozwija dużo kwiatów. Może kwitnąć na różne kolory. W zależności od gatunku kwiaty mogą mieć barwę: białą, kremową, żółtą, pomarańczową, czerwoną, różową, czy też fioletowo-różową. Charakterystyczną cechą tej rośliny jest to, że kwiaty zamykają się, gdy warunki pogodowe są niekorzystne, a także na noc.

Słonecznica - rodzaje 

Jaką słonecznicę uprawia się najczęściej i jakie rodzaje tego sukulentu można wybrać? W Polsce uprawia się tylko dwa gatunki słonecznicy wysokogórskiej. Wymaga ona suchej i przepuszczalnej gleby, najlepiej czuje się w glebie wapiennej. Nie toleruje stale wilgotnej gleby i gromadzenia się wody. Zaleganie wody bardzo szybko prowadzi do tego, że korzenie zaczynają gnić.
Delosperma nubigenum i Delosperma cooperii. Delosperma nubigenum posiada żółte kwiatostany i osiąga wysokość do 10 cm. Co ważne dobrze znosi zimy i temperaturę do minus 20 stopni Celsjusza, dlatego bardzo często wybierana jest do uprawy w naszym klimacie.
Z kolei Delosperma Cooperii nie jest tak mrozoodporna i może wytrzymać temperaturę do minus 8 stopni Celsjusza. W związku z tym konieczne jest okrywanie jej na zimę. Ma fioletowo różowe kwiaty i podobnie jak drugi gatunek dorasta do wysokości 10 cm.  Słonecznica Coopera polecana jest do uprawy w cieplejszych rejonach Polski, na zachodzie.
Ciekawą odmianą słonecznicy jest Table Mountain. Ta odmiana dorasta nawet do 20 cm wysokości, tworzy rozrastające się kępy, które mogą osiągać nawet 50 cm szerokości. Podobnie jak inne odmiany ma grube, zimozielone liście, w których gromadzi wodę. Potrzebuje przepuszczalnego podłoża z drenażem. Wytrzymuje bardzo niskie temperatury dochodzące nawet do minus 30 stopni Celsjusza.
Może być zatem bez przeszkód uprawiana w naszym klimacie nie tylko w doniczkach, ale również na rabatach. Dobrze rozwija się nie tylko w słońcu, ale również w półcieniu. Ta odmiana słonecznicy kwitnie od lipca do października. Wśród gatunku Delosperma Cooperii można wyróżnić także inne ciekawe odmiany. Popularna jest także słonecznica Jewel of Desert Garnet. Charakteryzuje się kwiatami, które przypominają stokrotki. Jej kwiaty mają czerwono-różowy kolor.
Dorasta do wysokości 20 cm i wytrzymuje temperaturę do minus 15 stopni Celsjusza. Warto zwrócić uwagę także na słonecznicę Jewel of Desert Topaz, która ma piękne, pomarańczowe kwiaty. Zaletą jej uprawy jest na pewno długi okres kwitnienia, odporność na suszę. Jewel of Desert Ruby zachwyca wielobarwną kolorystyką. Otóż płatki w środkowej części są niemal białe, a z zewnątrz różowo-pomarańczowe, co sprawia, że są bardzo dekoracyjne. To roślina sklaniakowa, która będzie się wyróżniać. Oczywiście podobnie jak inne odmiany słonecznicy świetnie sprawdza się także w uprawie pojemnikowej na tarasach i balkonach.  
Słonecznice to niezwykle atrakcyjne sukulenty, które w gruncie rzeczy są bardzo łatwe w uprawie. Jeśli chcecie zyskać sukulenty, które kwitną obficie i przez długi czas, a ponadto nie mają dużych wymagań pielęgnacyjnych, to słonecznica świetnie się sprawdzi. Ponadto dużą zaletą jest fakt, że wiele gatunków można uprawiać w ogródkach skalnych. Świetnie prezentują się także w doniczkach, na tarasach i balkonach. Warto zadbać o słoneczne stanowisko, choć na pewno słonecznica poradzi sobie również w półcieniu. Słonecznice można posadzić na rabatach obok siebie. Stworzą piękne nasadzenia pełne kwiatów od późnej wiosny aż do późnej jesieni.  
Autor: Dorota Wachholz