Data modyfikacji:

Anginowiec - pielęgnacja, jaka ziemia, kwitnienie, rodzaje 

Anginowiec, określany również nazwami Geranium lub Pelargonia pachnąca, jest wyjątkową rośliną. Głównie z uwagi na jego właściwości lecznicze. Jest bowiem naturalnym lekiem przeciwzapalnym i przeciwwirusowym. Napary i herbatki z ususzonych liści rośliny, skutecznie wspomagają leczenie stanów chorobowych górnych dróg oddechowych. Natomiast świeże, roztarte liście, doskonale sprawdzają się w infekcjach skóry oraz w leczeniu infekcji ucha środkowego. Ponadto jest on rośliną niezwykle efektowną, wydzielającą silny, cytrusowy zapach po dotknięciu liści. Jak zatem prawidłowo powinna przebiegać jego uprawa i pielęgnacja? I jaka ziemia jest dla niego najlepsza? 
anginka

Anginowiec – rodzaje

Geranium posiada kilka bardzo ciekawych odmian. Do najbardziej znanych należy oczywiście Anginowiec. Jednakże do innych równie popularnych odmian, spotykanych w uprawie doniczkowej, należą także: 
  • Pelargonia różana, 
  • Geranium migdałowe 
  • oraz miętowe.   
Pośród mniej znanych rodzajów uprawianych w ogrodach, “królują” między innymi: 
  • Geranium Sanguineum, nazywane także Krwawą igłą, 
  • Geranium nodosum, określane także mianem bodziszka kolankowego. 
  • Bodziszek korzeniasty, o nazwie właściwej Geranium macrorrhizum 
  • czy Geranium robertianum ,określane także nazwą Robert Grass.  

Anginowiec – uprawa

Geranium nie jest rośliną wymagającą. Do podstawowych potrzeb, niezbędnych do prawidłowego wzrostu i życia należą: 
  • swobodny dostęp do światła słonecznego, 
  • temperatura otoczenia pomiędzy 16, a 25 stopni w sezonie wiosenno-jesiennym. 
  • Chłodniejsza w okresie zimowym, oscylująca w granicach 10-15 stopni C 
  • oraz dobrze przepuszczalne podłoże. 
Ponadto roślina dobrze toleruje suszę. Jednakże w okresie letnim wymaga częstszego i bardziej obfitego podlewania. Zimą z kolei nawadniania należy mocno ograniczyć. Sam proces podlewania natomiast, powinien mieć miejsce od dołu. Tak by warstwa korzeniowa mogła dobrze wchłonąć wodę. Anginowiec jest rośliną, która nie wymaga też szczególnego nawożenia. Jej “dokarmianie” powinno być ograniczone do połowy porcji, przeznaczonej dla innych roślin. 

Jaka ziemia do geranium?

Anginowiec wymaga średnio żyznej, ale bardzo dobrze przepuszczalnej gleby. Bowiem zbyt ścisła ziemia zagraża przelaniem rośliny, co z kolei może doprowadzić do powstania chorób grzybowych korzeni i pędu. Z powodzeniem można zastosować ziemię uniwersalną, ale z domieszką żwiru lub grubego piasku. Doniczka powinna gwarantować odpływ. Natomiast jej dno należy wyłożyć warstwą drenażu.  

Anginowiec - pielęgnacja

Do ważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych w przypadku Geranium, należy systematyczne podcinanie wierzchołka rośliny. Zabieg ten hamuje pięcie się Anginowca w górę i zmusza do rozkrzewienia na boki. W ciepłych miesiącach roku, roślinę należy podlewać dosyć obficie, raz na dwa dni. W okresie zimowym wystarczy niewielka porcja wody, raz na 7 – 10 dni. Przy czym, w czasie letnim bezsprzecznie nie wolno przesadzać z nadmiarem wody. Woda nie powinna zostawać na podstawce. Jej nadmiar bowiem może stać się przyczyną rozwoju chorób i gnicia. Z kolei obsychające liście są informacją o zbyt małej ilości wody.  
Roślinę należy również zraszać delikatną mgiełką wody około 4 razy w tygodniu. Niemniej jednak, w żadnym wypadku nie wolno zraszać kwiatów w pełnym słońcu, gdyż grozi to poparzeniem liści. Ponadto należy pamiętać, iż stanowisko dla Anginowca powinno być odpowiednio duże. Roślina rośnie bowiem bardzo szybko i może osiągnąć do 130 cm wysokości.  

Anginowiec – kwitnienie

W warunkach domowych Anginowiec kwitnie bardzo rzadko. Jednakże w okresie tym roślina pokrywa się jasnoróżowymi, drobnymi kwiatami. Sam kwiat składa się z pięciu płatków. Dolne posiadają ciemniejszą barwę różu, a nawet ciemnej purpury. Górne z kolei są większe i dużo jaśniejsze, w widocznym ciemniejszym żyłkowaniem. Pobudzenie rośliny do kwitnięcia wymaga przejścia “w stan hibernacji”. Głównie z uwagi na fakt, iż Anginowiec jest rośliną termoindukcyjną. Oznacza to, że Geranium wymaga przejścia przez okres niskich temperatur. Inaczej nie będzie w ogóle kwitnąć bądź okres kwitnienia będzie bardzo słaby. 
W okresie kwitnienia należy zwrócić uwagę na odpowiednią ilość światła słonecznego i wody, bowiem zbyt intensywne wystawianie na działanie promieni może poparzyć roślinę i zakończyć kwitnięcie. Z kolei zbyt mała ilość światła negatywnie wpłynie na ilość i wielkość kwiatów. Analogicznie wygląda sytuacja w przypadku dostępu do wody. Zarówno jej zbyt mała ilość, jak i nadmiar mogą bardzo źle wpłynąć na kondycję i ograniczyć kwitnienie.  

Przesadzanie i rozmnażanie anginowca

Geranium warto przesadzać raz w roku, w donicę o rozmiar większą. 
Anginowca można rozmnażać poprzez ukorzenienie oderwanego pędu. Sam proces ukorzenienia można przeprowadzać na dwa sposoby. Umieszczając pęd bezpośrednio w wodzie, do czasu wyrośnięcia korzenia lub poprzez próbę ukorzenienia bezpośrednio w ziemi. Przy czym najlepszym podłożem przy zastosowaniu drugiej metody, jest mieszanka ziemi do wysiewu z perlitem, w proporcji pół na pół.  

Zastosowanie geranium

Anginowiec posiada ogrom zalet. Przede wszystkim doskonale odstrasza muchy i komary. Ponadto doskonale sprawdza się w służbie zdrowiu człowieka. Jest bowiem bardzo pomocny w schorzeniach: 
  • ucha środkowego, 
  • przeziębieniu, 
  • grypie, 
  • zapaleniu zatok, 
  • reumatyzmie, 
  • w leczeniu chorób skóry takich jak liszaje, egzemy czy trądzik. 
  • Obniża ciśnienie tętnicze krwi i działa relaksująco. 
Ponadto zmiażdżone liście rośliny mają także zastosowanie w kuchni jako dodatek do sosów, herbat, a nawet dżemów. Wykorzystywane są także do robienia leczniczych nalewek. 

Anginowiec nie przy zwierzętach

Geranium jest rośliną bardzo prostą w uprawie. Warto ją hodować nie tylko w celach ozdobnych, ale także z uwagi na jej właściwości zdrowotne. Jednakże w domach, w których mieszkają zwierzęta, a zwłaszcza koty bezsprzecznie najbezpieczniej jest zrezygnować z uprawy. Ponieważ Anginowiec jest silnie toksyczny zwłaszcza dla kotów. Jego spożycie może skończyć się silnym zatruciem, a nawet zgonem pupila.  
Autor: Jadwiga Kucharczyk