Montaż wkładu kominowego: poradnik

Sposób, w jaki wykonamy montaż wkładu kominowego, zależy oczywiście od rodzaju komina oraz tego, czy wykonujemy go w czasie budowy, czy już w gotowym szachcie kominowym. W przypadku kominów do spalin z pieców gazowych, mamy do wyboru dwa rozwiązania - wkłady ceramiczne albo ze stali nierdzewnej. W obu przypadkach są to materiały kwasoodporne, a właśnie takie są konieczne w przypadku odprowadzania spalin z kotłów kondensacyjnych, które ze względu na niską temperaturę wykraplają się na ściankach komina.

Montaż wkładu kominowego do odprowadzania spalin jest zadaniem mającym wpływ zarówno na bezpieczeństwo pożarowe budynku, jak i bezpieczeństwo domowników - ryzyko zaczadzenia. Powinien więc zostać wykonany przez doświadczonego fachowca, a gotowa instalacja przed oddaniem do użytku musi zostać odebrana przez uprawnionego kominiarza. Szczegółowe wymogi, jakie powinny spełniać kominy w domach jednorodzinnych, określa m.in. par. 140 -146 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Natomiast parametry, jakie powinny spełniać elementy używane do budowy przewodów kominowych, określa norma jakości EN PN 1443.

Montaż wkładu kominowego w starym kominie

Jeśli montujemy nowy przewód w istniejącym kominie ceglanym, pierwszym krokiem jest ocena stanu technicznego konstrukcji komina, sprawdzenie, czy wymiary szachtu kominowego pozwolą na umieszczenie przewodu kominowego o średnicy zgodniej z przepisami (minimum 14 na 14 cm dla przewodów kwadratowych i 15 cm średnicy dla przewodów okrągłych) oraz czy odległość wylotu spalin od wylotu przewodów wentylacyjnych oraz okien będzie wystarczająca. Komin powinien być wymurowany z cegły pełnej na zaprawie cementowo-wapiennej o grubości ścian przynajmniej 12 cm. Istniejący komin należy oczyścić oraz wykuć na dole szachtu otwory na doprowadzenie przewodu spalinowego z kotła, niżej na drzwiczki do wyczystki oraz podstawy komina i odprowadzenia kondensatu. Po założeniu przewodu kominowego wszelkie ubytki zamurowujemy i uzupełniamy zaprawą.

Montaż kolejnych elementów rury kominowej prowadzimy od góry. Istnieją poradniki, a nawet przykłady dokumentujące wykonanie montażu wkładu kominowego od dołu, jednak jest to kłopotliwe rozwiązanie, wymagające rozkuwania konstrukcji komina na długim odcinku oraz wiążące się z ryzykiem zaklinowania częściowo wykonanego przewodu.

Montaż wkładu kominowego krok po kroku

W przypadku montażu, równolegle z wykonaniem samej konstrukcji komina, instalujemy kolejne moduły przewodu kominowego - czy to metalowe, czy ceramiczne - w miarę murowania komina. Podczas montażu wkładu w istniejącym szachcie, wprowadzamy elementy metalowego przewodu kominowego odcinkami od góry. Posługujemy się sznurem z poprzeczką, na którym wprowadzamy kolejne odcinki rury kominowej. Kielichy umieszczamy szerszą częścią ku górze, aby spływające po wewnętrznych ściankach skropliny nie wydostawały się na zewnątrz.

W najniższej części umieszczamy podstawę, która na ogół ma formę płaskiej płyty z przytwierdzonym do niej pierwszym odcinkiem rury kominowej. Następnym elementem jest fragment rury z tzw. wyczystką, czyli nieco szerszy odcinek wyposażony w blaszane drzwiczki, umożliwiające dostęp do wnętrza gotowego komina od dołu oraz jego czyszczenie. W tej części powinna również znaleźć się rurka do odprowadzania skroplin. Zwykle zaleca się jej odprowadzenie do kanalizacji, ale w budynkach z kotłownią w piwnicy poniżej poziomu odpływu jest to wykluczone, więc skropliny należy za pomocą gumowego węża zbierać do zbiornika, z którego będą co kilka tygodni usuwane.

Powyżej podstawy umieszczamy trójnik, z którym połączymy czopuch, czyli rurę spalinową wychodzącą z pieca i łączącą palenisko z przewodem kominowym. Zgodnie z przepisami, podobnie jak cały przewód kominowy dla spalin z kotła CO, także czopuch powinien być wykonany z materiałów niepalnych. Dlatego też nie zaleca się stosowania rur z tworzywa. Właściwy materiał to grubościenna stal kwasoodporna lub żeliwo czarne.

Górna część przewodu kominowego powinna być wyposażona w rozetę dystansową, zapewniającą utrzymanie rury komina w równych odległościach od ścian. Wylot komina powinien zostać zabezpieczony przed warunkami atmosferycznymi za pomocą odpowiedniej nasady, najlepiej ruchomej, dynamicznie dostosowującej się do kierunku wiatru, a tym samym zapewniającej optymalny ciąg kominowy. Szczytowy odcinek komina, przebiegający w kondygnacjach nieogrzewanych oraz powyżej powierzchni dachu, powinien zostać ocieplony, aby nie występowały w nim zbyt duże różnice temperatur. Ocieplenie może być wykonane wyłącznie z przeznaczonej do tego celu specjalnej niepalnej wełny mineralnej, często dostępnej w formie gotowych kształtek.

Montaż wkładu kominowego do pieca kondensacyjnego

Nowoczesne kotły gazowe to najczęściej modele kondensacyjne, czyli wyposażone w obieg odzyskiwania ciepła ze spalin. Oznacza to, że odprowadzane do komina spaliny mają niską temperaturę, czasem zaledwie 40-60 stopni Celsjusza. Tak więc w kontakcie z powierzchnią metalowego wkładu kominowego następuje skraplanie zawartej w nich pary wodnej. Sam proces spalania gazu ziemnego powoduje po uwolnieniu energii jedynie emisję dwutlenku węgla oraz pary wodnej. Zatem skropliny powinny teoretycznie mieć odczyn obojętny. W praktyce jednak każdy gaz ziemny zawiera śladowe ilości siarki, której sole nadają wydzielanej parze kwaśny odczyn, powodujący korozję metali. Dlatego też przewody kominowe muszą być odporne na ich działanie. Takie właściwości zapewniają rury kamionkowe, których montaż z racji wagi i konieczności precyzyjnych łączeń można wykonać tylko w trakcie budowy komina, oraz stal nierdzewna. Rury stalowe z powodzeniem można instalować w istniejących kominach. Mimo że spaliny z kotłów kondensacyjnych są stosunkowo zimne, nie należy stosować przewodów kominowych z tworzyw sztucznych, szczególnie rur kanalizacyjnych lub wentylacyjnych, gdyż nie spełniają one wymaganego przepisami warunku niepalności, są więc niebezpieczne i nietrwałe.

Kotły gazowe z zamkniętą komorą spalania wymagają do pracy podawania powietrza ze źródła znajdującego się na zewnątrz budynku. Można do tego celu wykorzystać rurę dwuścienną, która w zewnętrznym płaszczu posiada przestrzeń umożliwiającą napływ powietrza do komory spalania, które dodatkowo odzyskuje ciepło ze spalin. Gotowe systemy kominowe z rur dwuściennych zawierają specjalne połączenia umożliwiające podpięcie zarówno od strony kotła, jak i rozdzielenie wylotów obu kanałów w szczytowej części, które zapobiega zasysaniu spalin. Ten sam efekt można też uzyskać, umożliwiając pobór powietrza szachtem kominowym wokół przewodu stalowego, jednak wtedy połączenie będzie wymagać zakupu odpowiedniego trójnika.

Tekst: Szymon Wachal