Data publikacji: Poniedziałek, 20.05.2024

Byliny kwitnące na żółto latem. Jakie wybrać i jak je pielęgnować?

Ogrodowe byliny są roślinami wieloletnimi, które nie wymagają corocznego sadzenia. Przy odpowiedniej opiece co sezon cieszą nas pięknymi kolorami i zapachami. Odpowiednio zaaranżowane rabaty z bylinami będą zakwitały od wczesnej wiosny do jesieni. Podpowiadamy, jakimi bylinami kwitnącymi na żółto w lecie warto się zainteresować.

Popularne byliny kwitnące latem na żółto

Popularne byliny kwitnące latem na żółto

Liliowiec

Liliowce to popularna bylina, które zakwita późną wiosną i kwitnie przez całe lato. Gatunek wywodzący się z Azji i południowej części naszego kontynentu ma ogromną liczbę odmian kolorystycznych, wśród których dużą część stanowią rośliny z żółtymi kwiatostanami. Rośliny zachwycają swoimi okazałymi kwiatami, które otwierają się zaledwie na kilka dni. Na szczęście dojrzałe kępy rodzą bardzo wiele z nich, nieraz pojawiają się one przez całe lato.

Liliowce są łatwe w hodowli, nie wybrzydzają specjalnie na rodzaj gleby, choć optymalnie powinna być ona dość przepuszczalna i próchnicza. W gorące dni wymagają lekkiego podlewania. Preferują także dobrze nasłonecznione stanowiska. Wraz z nadejściem jesieni i pierwszych przymrozków górna część rośliny całkowicie obumiera. Gatunek zimuje pod postacią ukrytych w ziemi kłączy.

Polecamy: Kwiaty wieloletnie do ogrodu długo kwitnące

Piwonia

Kolejna świetnie rozpoznawalna i często spotykana w ogrodach bylina, dostępna w wielu gatunkach i odmianach kolorystycznych, wśród których znajdują się też różne odcienie żółci. Roślina może przyjmować także formę krzewiastą i osiągać do kilku metrów wysokości. Większość piwonii ma jednak maksymalnie kilkadziesiąt centymetrów wysokości, choć warto pamiętać, że są bardzo rozłożyste. Kwiaty, które pojawiają się na początku lata, są okazałe i mają nawet do kilkunastu centymetrów średnicy.

Piwonie preferują dobrze nasłonecznione stanowiska, choć poradzą sobie też w miejscach nieco bardziej osłoniętych od światła, np. przy ogrodzeniach lub płotach. Zaleca się sadzić je w glebach próchniczych i dobrze przepuszczalnych, o lekko kwaśnym odczynie pH. Bardzo źle znoszą dużą wilgoć, dlatego w przypadku gliniastego podłoża niezbędne jest wykonanie drenażu. Podlewamy je regularnie tylko w okresach suszy. Piwonie dobrze radzą sobie z niskimi temperaturami, nie wymagają więc dodatkowej ochrony.

Języczka

Ozdobna bylina kwitnąca latem, posiadająca ponad 100 różnych gatunków, w naturze występuje w Europie i Azji. Nazwa rośliny wzięła się od jej kwiatów, posiadających długie i wąskie płatki przypominające języki, w różnych odcieniach żółci lub intensywnego pomarańczu. Są one zebrane w długie kwiatostany o średnicy kilku centymetrów. Sama roślina może dorastać nawet do ponad półtora metra wysokości.

Języczki najlepiej rozwijają się na stanowiskach częściowo zacienionych, wystawienie ich na całodzienne działanie słońca przyspiesza zasychanie kwiatów i liści, a nawet może doprowadzić do śmierci. Rośliny sadzimy w żyznych i umiarkowanie wilgotnych glebach próchnicznych, o bardzo różnym odczynie pH. Do poprawnego rozwoju wymagają częstego podlewania, zwłaszcza w okresie suszy. Ziemię należy też nawozić, eksperci polecają tutaj np. obornik. Języczki dobrze znoszą niskie temperatury i nie trzeba ich osłaniać w trakcie mrozów.

Krwawnik

Często spotykane w ogrodach kwitnące latem byliny, które charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem, w sklepach ogrodniczych i w naturze znajdziemy bowiem dziesiątki ich gatunków i odmian. Roślina dorasta do około 30–80 centymetrów wysokości i wytwarza obfite baldaszkowate i płaskie kwiatostany, składające się z wielu drobnych kwiatków. Poza żółtym kolorem mogą one mieć również barwę białą, pomarańczową, różową i czerwoną.

Krwawniki są uznawane za bardzo proste w hodowli, sadzimy je w dobrze nasłonecznionych miejscach i w suchej glebie, która pobudza je do bujnego kwitnienia. Ziemia powinna być bardzo przepuszczalna, najlepiej o neutralnym lub lekko alkalicznym odczynie. Z pewnością należy unikać kwaśnego i gliniastego podłoża. Roślina dobrze radzi sobie z suszami i gorącą aurą, odznacza się też sporą odpornością na choroby. Nieco więcej uwagi należy jednak przykładać do opieki nad młodymi osobnikami, głównie poprzez podlewanie, pielenie i nawożenie ziemi. Kwiatostany po przekwitnięciu usuwamy. Na zimę zostawiamy pędy, które przycina się na wiosnę.

Jeżówka

Bardzo ceniona ozdobna bylina ogrodowa, pochodząca z Ameryki Północnej, którą sadzi się w grupach. Jeżówki świetnie prezentują się na rabatach w towarzystwie innych kwiatów, ponieważ w naturze rośnie na otwartych łąkach i preriach. Kępy jeżówek mają długie pędy, teoretycznie wyrastające nawet do ponad dwóch metrów. Większość gatunków ogrodowych osiąga maksymalnie od kilkudziesięciu centymetrów do jednego metra wysokości. Łodygi są owłosione z szorstkimi szczeciniastymi liśćmi. Pojedyncze kwiaty jeżówki mają do kilkunastu centymetrów średnicy, mają długie i wąskie płatki promieniście wyrastające z wypukłego i bardzo mocno zaznaczonego kwiatostanu. Poza kolorem żółtym spotkamy też kwiaty w odcieniach różu, bieli i czerwieni.

Jeżówki nie sprawiają kłopotów podczas uprawy nawet początkującym ogrodnikom. Podobnie jak inne opisane już byliny, lubią dobrze nasłonecznione stanowiska, choć nie pogardzą także częściowo zacienionymi. Do poprawnego rozwoju wymagają umiarkowanie wilgotnego i przepuszczalnego podłoża. Rośliny rozwijają dość rozległy system korzeniowy, nie znoszą więc sypkiego i piaszczystego gruntu, nie tolerują również przesadzania z miejsce na miejsce. Przez większą część roku zaleca się ich regularne podlewanie.

Dobrą wiadomością jest to, że jeżówki idealnie radzą sobie z mrozami, nie musimy więc dodatkowo chronić ich przed niskimi temperaturami. Pamiętajmy jednak, że należy usuwać uschnięte kwiatostany, a przed nadejściem zimy przyciąć roślinę tuż przy ziemi.