Remont elewacji krok po kroku
Rozpoczynamy od mycia ścian wodą przy użyciu myjki ciśnieniowej. Usuwanie szczególnie mocnych zabrudzeń można wykonać metodą piaskowania. Niezależnie od wyboru techniki, należy stosować ją z wyczuciem, aby nie spowodować uszkodzeń tynku. Każde mechaniczne usuwanie zabrudzeń prowadzi do mikrouszkodzeń powierzchni, ale zwykle jest jedynym sposobem pozbycia się nagromadzonego przez lata kurzu, wykwitów alg i zacieków. Należy więc szczególnie delikatnie obchodzić się zwłaszcza z elewacjami ze szlachetnych materiałów, takich jak cegła klinkierowa, cegła szkliwiona lub mineralne tynki szlachetne. W przypadku obiektów zabytkowych należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń konserwatorskich.
Oczyszczenie elewacji odsłania zwykle jej spękania, odspojenia tynku i ubytki. W tych miejscach należy skuć odspojone fragmenty tynku, a następnie powierzchnię odpylić, zagruntować i uzupełnić wysokiej jakości zaprawą wyrównującą. W przypadku cokołów konieczne może być odsłonięcie fundamentów i wykonanie nowej izolacji przeciwwodnej.
Jeśli remont przewiduje termomodernizację, montaż termoizolacji powinien nastąpić po opisanym powyżej oczyszczeniu i uzupełnieniu ubytków w murze. W kwestii samego materiału ociepleniowego, to bezpieczniejszym wyborem niż styropian będzie wełna mineralna w postaci płyt. Większość starszych budynków została wykonania w technologii oddychającej, czyli wymaga swobodnego odprowadzenia wilgoci z wnętrza przez ściany. W tej sytuacji wełna mineralna zapewni prawidłowe oddychanie budynku. W przypadku obiektów historycznych typu kamienice w stylu historyzmu z XIX w. lub budynki modernistyczne z lat 20. i 30. XX w. zachowanie oryginalnej elewacji powinno być priorytetem przy remoncie. W tej sytuacji należy zastosować ocieplenie od wewnątrz budynku, materiałami o wysokiej termoizolacyjności i możliwie małej grubości. Dzięki temu zachowamy fakturę, kolor i tektonikę elewacji, która w przypadku kamienic decyduje o ich prestiżu i wartości.
Ostatnim etapem remontu jest pokrycie elewacji nową powłoką zewnętrzną – farbą, tynkiem lub, w przypadku elewacji zabytkowych, przeźroczystą warstwą zabezpieczającą. Na ściany z cegły lub ocieplone wełną mineralną, czyli oddychające, należy nakładać wyłącznie farby i tynki paroprzepuszczalne, czyli mineralne, silikonowe lub silikatowe. Nie można natomiast stosować szczelnych tynków akrylowych, które nadają się wyłącznie na elewacje ocieplone styropianem lub styrodurem. W przypadku elewacji zabytkowych oraz wszystkich elewacji oddychających, które chcemy zabezpieczyć przed działaniem czynników zewnętrznych bez zmiany ich koloru, możemy zastosować przeźroczysty impregnat silikatowy.
Wybierając impregnat do elewacji, koniecznie trzeba zwrócić uwagę w specyfikacji, czy zachowuje on właściwości paroprzepuszczalne powierzchni, na którą będzie nakładany. Pomalowanie ściany szczelną warstwą zabezpieczy ją wprawdzie przed wodą opadową, ale nie pozwoli ścianie oddychać, co spowoduje odpadanie tynku i wykwity na elewacji.