Data modyfikacji: Środa, 01.06.2022

Selaginella apoda – pielęgnacja, jaka ziemia, kwitnienie, rodzaje

Selaginella apoda to roślina niełatwa w uprawie. Widliczka rośnie naturalnie na mokradłach w rejonach tropikalnych, w związku z czym ma bardzo specyficzne wymagania względem podlewania oraz wilgotności powietrza. Czym wyróżnia się ten gatunek z rodziny widliczkowatych? Jakie odmiany są popularne w naszej strefie klimatycznej i co je charakteryzuje? Który nawóz będzie dla nich najlepszy i jaka ziemia?

Selaginella apoda – pielęgnacja

Selaginella apoda (inaczej widliczka bezłodygowa lub róża jerychońska) to roślina domowa zaliczana do rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Jest on bardzo ceniony między innymi ze względu na oryginalny wygląd – widliczka bezłodygowa przypomina wyglądem prehistoryczne paprocie, z tym że jest od nich o wiele mniejsza. Skojarzenie to jest jak najbardziej słuszne, ponieważ gatunek ten należy do gromady widłaków (Lycopodiophyta). To najstarsza przetrwała linia rozwojowa roślin naczyniowych, jej powstanie datuje się na około 400 milionów lat temu.

Jak hodować w domu Selaginella apoda? Pielęgnacja tego gatunku nie należy do najłatwiejszych, ponieważ ma on specyficzne wymagania co do wilgotności powietrza i podlewania. Widliczce bezłodygowej może zaszkodzić każda przejściowa zmiana wilgotności powietrza, negatywne i trwałe w skutkach konsekwencje ma również krótkotrwałe przeschnięcia podłoża. Jednocześnie należy uważać, aby nie przelewać rośliny, bo to także może wpłynąć niekorzystnie na jej rozwój. Jak zapewnić Selaginella apoda idealne warunki? Hodowcy zalecają, aby ją sadzić w formie „lasu w słoiku” lub doposażać z jej pomocą terraria oraz wiwaria.

Selaginella apoda – uprawa

Widliczka bezłodygowa rośnie naturalnie na terenie Ameryki Północnej, jej siedliskiem są mokradła oraz wilgotne stanowiska. Roślina preferuje zatem rozproszone światło oraz dużą wilgotność. A co z podłożem? Jaka ziemia? Selaginella apoda lubi mieszanki lekkie, bardzo przepuszczalne i trochę kwaśne, z drenażem. Czego jeszcze potrzebuje Selaginella apoda? Uprawa polega na częstym podlewaniu oraz zraszaniu miękką wodą o temperaturze pokojowej. Ponieważ jest to gatunek wiecznie zielony, można go nawozić przez cały rok płynnymi mieszankami wieloskładnikowymi.

Selaginella apoda – trudności w uprawie

Selaginella apoda jest dość odporna na szkodniki oraz choroby. Ewentualne problemy związane z uprawą tego gatunku, takie jak np. infekcje grzybowe czy też obumieranie łodyg lub listków wynikają najczęściej z błędów pielęgnacyjnych. Przyczyną może być zbyt niska wilgotność, za rzadkie podlewanie rośliny, jej przesuszenie lub spalenie na nadmiernie nasłonecznionym stanowisku. Widliczka bezłodygowa nie toleruje także nadmiernego podlewania – jeśli doszło do jej przelania, będzie bardzo trudno uchronić roślinę doniczkową przed dalszym gniciem.

Selaginella apoda – kwitnienie

Selaginella apoda to roślina wiecznie zielona, która nie tworzy kwiatów. Rozmnażanie odmian doniczkowych polega na podziale ukorzenionych kęp lub odcinaniu nowych pędów (sadzonek) i ich ukorzenianiu w nowych pojemnikach. Natomiast w naturze gatunek ten rozmnaża się poprzez rozsiew zarodników, podobnie jak paprocie. Pokrój widliczki bezłodygowej jest niski i płożący, dorasta ona maksymalnie do 10 centymetrów wysokości oraz na boki. Liście są pokryte drobnymi łuskami oraz odbarwionymi języczkami, które służą do pobierania wody.

Selaginella apoda – rodzaje

Na rynku jest dostępnych około 30 różnych gatunków widliczek (Selaginella). Niektóre z nich to rośliny doniczkowe, inne można uprawiać w szklarniach, a te bardziej odporne na niskie temperatury – w ogrodach. Poza Selaginella apoda inne gatunki róży jerychońskiej uprawiane w Polsce to:

widliczka Kraussa (Selaginella kraussiana) – gatunek ten jest wrażliwy na przymrozki, dlatego może być uprawiany wyłącznie w warunkach domowych. Roślina zakorzenia się bardzo płytko w doniczce, dzięki czemu nie wymaga przesadzania. Jej naturalne siedliska można odnaleźć w tropikalnych rejonach Afryki,
widliczka Martensa (Selaginella martensii) – ten gatunek widliczki rośnie naturalnie na terenie Meksyku, Kostaryki, Panamy i Gwatemali. Uprawiany w warunkach domowych, osiąga wysokość nieprzekraczającą 5 centymetrów. Podobnie jak Selaginella kraussiana, widliczka Martensa jest także wrażliwa na przymrozki,
widliczka łuskolistna (Selaginella lepidophylla) – nazwa róża jerychońska jest używana najczęściej w odniesieniu do tego gatunku widliczki, żyjącego na terenach pustynnych Stanów Zjednoczonych i Meksyku. Wynika to z faktu, iż w warunkach suszy zwija się on w kulkę. Kontakt z wilgocią sprawia, że Selaginella lepidophylla rozkwita na nowo, a jej listki i łodyżki nabierają zielonego koloru,
Ruby Red Club Moss (Selaginella erythropus) – ten gatunek widliczki jest bardzo popularny, zarówno w terrariach (np. jako towarzystwo dla ptaszników), jak i w wiwariach. W przeciwieństwie do innych przedstawicieli rodzaju Selaginella wybarwia się on na rubinowoczerwono. To, co odróżnia Selaginella erythropus od innych widliczkowatych to także preferowanie półcienia.

Widliczki to niedrogie rośliny. Sadzonkę Selaginella apoda można kupić już za 10-20 złotych. Jednak mimo tak niskiej ceny, niewielu maniaków roślin domowych decyduje się na zakup widliczkowatych, ze względu na ich specyficzne wymagania dotyczące wilgotności powietrza. W naszej strefie klimatycznej rośliny te czują się najlepiej w lasach w słoiku, terrariach lub wiwariach.